„მე კოსმო ვარ. სამხრეთ კაროლინაში დავიბადე. ლეკვობის დღეები კარგად აღარც მახსოვს. ბუნდოვნად ვხედავ მუყაოს ყუთებს, რომლებშიც ვცხოვრობდი. ის დღე კი კარგად მახსოვს, დედასა და მამას რომ შევხვდი. ადრეული გაზაფხულის სუსხიანი ლურჯი დილა იდგა… მერე მაქსი გაჩნდა. დევიდმა, პატარა მაქსით ხელში, ჩაიმუხლა და მითხრა: – უფროსი ძმა ხარ, კოსმო. ხომ კარგად გაართმევ თავს? მაქსმა რომ თავისი კრიალა თვალები ნელა გაახილა და კმაყოფილმა შემომხედა, მივხვდი, რამხელა პასუხისმგებლობა დამეკისრა. რა მშვენიერი ბავშვი იყო! მაშინვე შემიყვარდა… თავდაჯერება მოკლე და მტკიცე ყეფით გამოვხატე… მე პირობა დავდე, რომ მაქსსა და ჩემს ოჯახს სიცოცხლის ბოლომდე ძაღლურად დავიცავდი“.
მას მერე 13 წელი გავიდა. ბევრი რამ შეიცვალა. თუმცა, ოქროსფერ რეტრივერს, სახელად კოსმოს, არ ავიწყდება მთავარი ს- ის უფროსი ძმაა; მისი თავგანწირვა და უპირობო, ძაღლური სიყვარული გადამწყვეტია სწორედ ახლა, როცა ოჯახი დაშლის საფრთხის წინაშე დგას.
