კომანდორის მკვლელობა

ჰარუკი მურაკამის საოცარი სამყარო აუჩქარებელი და მშვიდია. ის სავსეა ჩრდილებით და სარკეებით. ეს ყოველთვის ზღაპარია, რომელშიც ყველაზე დაუჯერებელ გამონაგონს ან ყველაზე თამამ ფანტაზიასაც კი აქვს ახსნა.

მხატვარ-პორტრეტისტი მძიმედ განიცდის ცოლთან დაშორებას და საყვარელი დის სიკვდილს. ამ დრამის განცდას კი აძლიერებს მიყრუებული ადგლი სადაც ყველაზე ნათელ, მკაფიო მოვლენად ითვლება სავსემთვარეობა, ბალახის შრიალი და ჩიტების გალობა. დიახ, წიგნში რაღაცები ხდება… ამბები, ადამიანები…

აქ ყველასთვის არის ადგილი, მეორე მსოფლიო ომისა და მისი კოშმარული განცდისთვისაც კი… მაგრამ ეს ყველაფერი მეორეხარისხოვანია. ეს ყველაფერი აკვარელის ფონია იმ ბობოქარი მოვლენებისთვის, რომლებიც ხელოვანის სულში ტრიალებს.

მურაკამი ქირურგია და ის ბასრი მაჩეტეთი ფატრავს მხატვარს. მხატვარს, როგორც იდეას. მხატვარს, როგორც მეტაფორას. თვითონ კი გაშმაგებით ყვინთავს შემოქმედებით ნაკადში და მკითხველსაც ითრევს. გვითრევს ბოცვრის სოროში, რომ ყველას, ვინც ამ გზას გაივლის, ტყავი ძვლებამდე გასძვრეს, რადგან შემოქმედება არ არსებობს ტკივილის, დანაკარგის, რეფლექსიის, მძაფრი შინაგანი განცდის გარეშე.